پیدا کردن یک ترکیب رنگ درست و مناسب یکی از مهم‌ترین مراحل ظاهری یک طراحی شیک و جامع است. برای همین ما این مقاله را به شما به عنوان ورق تقلب پیشنهاد می دهیم، تا بتوانید  ترکیب رنگ‌ های درست را موقع طراحی، انتخاب لباس و دکوراسیون داخلی انتخاب کنید.

آموزش ساختن ترکیب رنگ های گوناگون

شماره 1: یک ترکیب مکمل

رنگهای مکمل (که به عنوان مکمل یا متضاد نیز شناخته می‌شوند) رنگ‌هایی هستند که رو به روی هم، روی دایره رنگ ایتن قرار گرفته‌اند. ترکیب چنین رنگ‌هایی، به خصوص در حداکثر میزان خلوص رنگ (سومین دایره رنگ)، جلوه ای زنده و پرانرژی ایجاد می‌کند.

شماره 2: سه‌گانه (ترکیبی از سه رنگ)

سه‌گانه ترکیب 3 رنگی است که هر سۀ آن‌ها روی یک دایره رنگی ایتن، به فاصلۀ مساوی از هم قرار دارند. به عبارت ساده‌تر اگر یک مثلث متساوی‌الاضلاع روی دایرۀ رنگ در نظر بگیریم، رنگ‌هایی که در رئوس مثلث قرار می‌گیرند، ترکیب رنگ سه‌گانه هستند. این ترکیب با حفظ هماهنگی، کنتراست بالایی در طرح ایجاد می‌کند، حتی وقتی از طیف کم رنگ و اشباع نشده استفاده کنید، طرحتان پویا به نظر می‌رسد.

شماره 3: ترکیب رنگی مشابه

ترکیبی از 2 تا 5 (در حالت ایده آل 2 تا 3) رنگ است که روی یک دایره رنگ کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. این ترکیب طرحی آرامش بخش و دوست داشتنی ایجاد می‌کند. در این تصویر  مثالی از ترکیب رنگ‌های خاموش مشابه: زرد-نارنجی، زرد، زرد-سبز، سبز و آبی-سبز نمایش داده شده است.

شماره 4: جداکنندۀ ترکیب مکمل

در این حالت اول باید یک رنگ به عنوان رنگ اصلی انتخاب کنید سپس دو رنگ‌ سمت چپ و راست مکمل رنگ اصلی، به عنوان دو رنگ فرعی در نظر گرفته می‌شوند. تأثیر این ترکیب رنگ مانند همان ترکیب مکمل شماره 1 است اما با شدت (کنتراست) کمتر. اگر برای استفاده از طرح مکمل شک داشتید می‌توانید به جای آن از این ترکیب استفاده کنید.

شماره5: چهارگانه (ترکیبی از چهار رنگ)

این ترکیب از یک رنگ اصلی و دو رنگ مکمل، به علاوه یک رنگ اضافی برای برجسته کردن تشکیل می‌شود. به عنوان مثال: آبی – سبز، آبی – بنفش، نارنجی – قرمز، و نارنجی – زرد. به طور کلی می‌توان گفت رئوس مستطیلی که روی یک دایره رنگی قرار دارند.

شماره 6: مربعی

ترکیبی از 4 رنگ که فاصلۀ آن‌ها روی یک دایره رنگی از هم برابر است. در این ترکیب، تن رنگ‌ها متفاوتند، اما مکمل هم هستند. این ترکیب طرح را پویا، واضح و سرزنده نمایش می‌دهد. به طور مثال ترکیب بنفش، نارنجی-قرمز، زرد و آبی-سبز.

ترکیب رنگ‌های منحصر به فرد:

سفید: با همه چیز مخصوصاً آبی، قرمز و سیاه ترکیب می‌شود.

بژ: با آبی، قهوه‌ای، آبی زمردی، سیاه، قرمز و سفید ترکیب می‌شود.

خاکستری: با سرخابی، قرمز، بنفش، صورتی و آبی ترکیب می‌شود.

صورتی: با قهوه‌ای، سفید، سبز نعناعی، زیتونی، خاکستری، فیروزه‌ای و آبی روشن ترکیب می‌شود.

سرخابی (صورتی تیره): با خاکستری، زرد-قهوه ای، لیمویی، سبز نعنایی و قهوه‌ای ترکیب می‌شود.

قرمز: با زرد، سفید، زرد گندمی، سبز ، آبی و سیاه ترکیب می‌شود.

قرمز گوجه‌ای: با فیروزه ای، سبز نعنایی، کرمی – سفید و خاکستری ترکیب می‌شود.

قرمز گیلاسی: با لاجوردی، خاکستری، روشن-نارنجی، شنی، زرد کمرنگ و بژ ترکیب می‌شود.

قرمز تمشکی: با سفید، سیاه و قرمز گلی ترکیب می‌شود.

قهوه‌ای: با فیروزه ای، کرم، صورتی، سرخابی، حنایی، سبز و بژ ترکیب می‌شود.

قهوه ای روشن: با رنگ های زرد کمرنگ، کرم-سفید، آبی، سبز، بنفش و قرمز ترکیب می‌شود.

قهوه ای تیره: با زرد لیمویی، فیروزه‌ای، سبز نعنایی، بنفش-صورتی و زرد کم رنگ ترکیب می‌شود.

قرمز مایل به قهوه ای: با صورتی، قهوه‌ای تیره، آبی، سبز و بنفش ترکیب می‌شود.

نارنجی: با آبی فیروزه‌ای، آبی، بنفش، یاسی، سفید و سیاه ترکیب می‌شود.

نارنجی روشن: با خاکستری، قهوه‌ای و زیتونی ترکیب می‌شود.

نارنجی تیره: با زرد کم رنگ، زیتونی، قهوه ای و قرمز گیلاسی ترکیب می‌شود.

زرد: با آبی، یاسی، فیروزه‌ای، بنفش، خاکستری و سیاه ترکیب می‌شود.

زرد لیمویی: با قرمز گیلاسی، قهوه‌ای، آبی و خاکستری ترکیب می‌شود.

زرد کمرنگ: با سرخابی، خاکستری، قهوه ای، قرمز کمرنگ، قهوه ای مایل به زرد، آبی و بنفش ترکیب می‌شود.

زرد طلایی: با خاکستری، قهوه‌ای، لاجوردی، قرمز و سیاه ترکیب می‌شود.

زیتونی: با نارنجی، قهوه‌ای روشن و قهوه ای ترکیب می شود.

سبز: با طلایی-قهوه ای، نارنجی، سبزچمنی، زرد، قهوه‌ای، خاکستری، کرم، سیاه و شیری ترکیب می‌شود.

سبز چمنی: با قهوه‌ای، زرد مایل به قهوه‌ای، حنایی، خاکستری، آبی تیره، قرمز و خاکستری ترکیب می‌شود.

فیروزه‌ای: با سرخابی، قرمزگیلاسی، زرد، قهوه‌ای، کرم و بنفش تیره ترکیب می‌شود.

رنگهای کهربایی: با طلایی، قهوه‌ای ، قهوه‌ای روشن، خاکستری یا نقره ای ترکیب می‌شود.

آبی تیره: با بنفش روشن، فیروزه‌ای، زرد مایل به سبز ، قهوه‌ای، خاکستری، کم رنگ زرد، نارنجی، سبز، قرمز و سفید ترکیب می‌شود.

یاسی: با نارنجی، صورتی، بنفش تیره، زیتونی، خاکستری، زرد و سفید ترکیب می‌شود.

بنفش تیره: با قهوه ای، زرد کم رنگ، خاکستری، فیروزه‌ای، سبز نعنایی و نارنجی روشن می‌شود.

سیاه: یک رنگ جهانی است که در هر ترکیبی زیبا به نظر می رسد، مخصوصاً با رنگ‌های نارنجی، صورتی، سبز چمنی، سفید، قرمز و زرد.

منبع: brightside

پرسونای مشتری چیست؟ پرسونای کاربر یا پرسونای مشتری نمونۀ ایده‌آلی از یک مشتری خیالی است که این معمولاً شامل اطلاعات آماری مانند سن، جنسیت، موقعیت مکانی و شغل و هم‌چنین اطلاعات روانشناختی که شامل علایق، نکات دوست داشتنی، موارد انگیزشی و نقاط درد است.
ساخت این آدم‌های خیالی  مبتنی بر شخصیت ایده‌آل مشتری‌های شما، به تیم محتوای بازار شما اجازه می‌دهد که به طور واضح آن‌ها را بشناسد و به بخش‌های مجزا تقسیم کند. بعد از اتمام این موارد متوجه می‌شوید که شما نمی توانید  همه چیز برای همۀ افراد باشید و باید روی افرادی که به محصول یا خدمات شما مرتبط هستند تمرکز کنید.

 سوالاتی که شما باید در زمانی که در حال طراحی پرسونا مشتری هستید به آن توجه کنید:

1. اطلاعات آماری آن‌ها چیست؟
2. شغل آن‌ها و رتبه شغلی‌شان چیست؟
3. یک روز در زندگی آن‌ها به چه شکل است؟
4. ناراحتی یا مشکلاتی که آن‌ها به دنبال راهی برای حل آن هستند، چیست؟ و شما چگونه می‌توانید برای حل آن به آنها کمک کنید؟
5. ارزشمند‌ترین چیزهایی که برای آن‌ها مهم است، چیست؟
6. اهداف‌شان چیست؟
7. اطلاعات خود را از کجا به دست می‌آورند؟
8. معمولی‌ترین اعتراض آن‌ها نسبت به محصولات یا خدمات شما چیست؟

چه تعداد پرسونا باید بسازید؟

به طور قطع به تعداد مشتری‌ها و نوع مشتری‌هایی که شما در حال خدمات‌دهی به آن‌ها هستید، بستگی دارد. بهترین حالت این است که ابتدا ۲ یا ۳ پرسونایی که اکثریت فروش شما به آن اشخاص است را هدف قرار دهید.

تجارتی مانند سامسونگ محصولات و خدمات گسترده‌ای دارد و به صدها پرسونا نیاز دارد. معمولا شرکت‌های کوچکتر و ساده‌تر بین 3 تا 5 پرسونا نیاز دارند. از چند کلاس یا بخش می توانید برای تجزیه مشتری خود استفاده کنید؟

همان‌گونه که به طور مستقیم با پرسونای خود صحبت می‌کنید محتوا بسازید.

هرچه را که می‌خواهید توضیح دهید، به گونه‌ای تصویرسازی کنید که انگار در حال ساختن صفحات وب، بلاگ، ویدیو و یا دارید با یک شخص واقعی به عنوان پرسونای خود صحبت می‌کنید.

بخش های بازار

برای اینکه مستقیماً بتوانید این محتوا را برای هر پرسونا افزایش دهید، ممکن است نیاز باشد چندین نسخه از موضوعات مشابه را ایجاد کنید. برای هر پرسونا می‌توان به روش و هدفی خاص محتوا ‌نوشت. تصور کنید در حال فروختن قایق گرادی وایت (grady white) هستید، تحقیقات بازار نشان داده است که ۸۰ درصد از قایق هایگرادی وایت به مردان متاهل در رنج سنی ۳۲ تا ۴۹ سال و یا مردان مجرد رنج سنی ۲۸ تا ۳۵ سال فروخته شده است. اگر چه که برند یکسان است اما برای تطبیق با هر دسته از این گروه‌ها شما نیازمند ساخت محتوای بازاریابی متفاوت هستید، چرا که هر یک از گروه‌های مشتری ممکن است انگیزه‌ها و نیازهای متفاوتی داشته باشند.

تدوین یا مونتاژ آخرین مرحلۀ تولید یک فیلم است در اصل روایت یک داستان با کنار هم قرار دادن تکه‌های فیلم که از زوایای مختلف گرفته شده است یا به عبارتی کنترل اطلاعات. کار تدوینگر فقط حذف صحنه‌های بد یک فیلم نیست بلکه باید با برش‌های مناسب، اصلاح رنگ، افکت و تنظیم صدا اثری خلق کند که بیننده حس کند به تماشای زندگی واقعی افرادی نشسته، در اصل هدف اصلی تدوینگر، ویرایش فیلم به‌گونه‌ای است که بیننده در داستان و شخصیت‌ها غرق شود.

اصطلاحات تدوین:

سکانس (Sequence): هر فیلم از تعدادی سکانس ساخته شده است که هر کدام از این سکانس‌ها یک بخش از موضوع فیلم را بازگو می‌کند و در حقیقت معادل یک فصل از یک کتاب است.
نما یا پلان (Plan): جز کوچک‌تر سکانس است و هر سکانس از چندین پلان تشکیل شده است.
فریم (Frame): هر فیلم از تصاویری به هم پیوسته ایجاد شده به هرقطعه از این تصاویر فریم می‌گویند. هر ثانیۀ فیلم از 24 فریم تشکیل می‌شود.
برش (Cut): اصلی‌ترین اصطلاح در تدوبن برش یا کات (cut) به معنای ایجاد پیوند بین دو نمای متفاوت یا دو بخش از یک نمای واحد است. هر ثانیه 24 فریم است و تدوینگر در هر ثانیه 24 فرصت برای برش دارد.

انواع برش:

برش‌های اولیه
برش‌های تطبیقی
برش‌های ناقلا
برش با استفاده از جلوه های پایه
برش‌های حاوی جلوه های ویژۀ پیچیده دار
خلق ضربآهنگ، ریتم و زمان مؤثر
برش با استفاده از جلوه‌های زمانی
برش صحنه
هر کدام از این برش‌ها شامل چند دسته می شوند که در مقاله‌‌ای جداگانه برای شما شرح خواهیم داد.

ویژگی های تدوینگر خلاق:

ساختار نمایشی را خوب می‌فهد.
درک هوشمندانه از زمان‌بندی دارد.
صحنه‌های ارزشمند و پنهان صحنه را پیدا می‌کند.
مهارت فنی لازم را دارد.

چه زمان‌هایی برای برش زدن مناسب است؟

پلک زدن: یکی از مناسب‌ترین زمان‌ها برای کات هنگام پلک زدن است. وقتی بازیگر صحبتش تمام می‌شود و پلک می‌زند تدوینگر می‌تواند فیلم را برش بزند اما به این معنی نیست که بازیگر پلک می‌زند شما مجبور به برش فیلم هستید.
برای این کار باید به دو نکته توجه داشته باشید اول در زمانی که بازیگر جهت نگاهش را تغییر می‌دهد و به دوربین دوم نگاه می‌کند که با این کار صحنه را پر قدرت تر نشان می‌دهیم. دوم پلک زدن به معنی پایان مکالمه، زمانی که جهت نگاه شما را دوباره به دوربین اول هدایت می‌کند.
برش روی ضربآهنگ: برای تدوین روی فیلم‌هایی که می‌خواهید از موسیقی‌های موجود استفاده کنید، برش روی ضرب آهنگ می‌تواند مؤثر باشد.

نکات طلایی کات زدن:

1. هیچ وقت بدون داشتن دلیل مناسب و قانع کننده برش نزنید:

اینکه حس کنید یک نما بیش از حد طولانی است دلیل مناسبی برای برش زدن نیست، گاهی لازم است برای انتقال مفهوم یک نما حتی 10 دقیقه بدون برش طول بکشد. وقتی سکانسی در حال تدوین است، تدوینگر باید بداند کدام زاویۀ از یک نمای فیلم برداری شده مناسب است.

2. وقتی مطمئم نیستید کدام فریم را باید ببرید، آن را بلندتر برش بزنید:

گاهی به دلیل زیتدی نزدیک بودن به کار تشخیص فریم مناسب سخت است، برش چند فریم اضافه تر به شما این امکان را می‌دهد که بعد از بازبینی فریم مناسب را با دست باز انتخاب کنید.

3. هر جا ممکن بود “در حین حرکت” برش بزنید:

هنگامی که حرکتی رخ دهد و توجه بیننده را به خود معطوف کند مناسب ترین زمان برای ایجاد یک برش نرم است.

4. نمای جدید به نمای قبلی برتری دارد:

اگر بنا به دلایلی نیاز بود که مابین بین دو برش چند فریم اضافه شود بهتر است به ابتدای برش جدید تر یا به عبارتی به ابتدای پلان دوم اضافه کنید چرا که پلان جدید برای چشم و ذهم تازگی دارد و ذهن مخاطب راحت تر تغییر پلان را تطبیق می‌دهد.

5. همه صحنه‌ها باید با حرکتی پیوسته شروع شود و به پایان برسد:

ابتدای یک صحنه نباید طوری باشد که انگار بازیگر منتظر شروع فیلم‌برداری است تا از روی صندلی بلند شود
و دیالوگش را شروع کند و پایان آن طوری باشد که انگار کارگردان برای تمام شدن آن صحنه عجله داشته است. تدوینگر همواره باید تلاش کند که مخاطب به طور ناخودآگاه احساس کند یک زندگی مستمر را تماشا می‌کند.

6. برای خلق صحنه های ارزشمند برش بزنید نه فقط برای ایجاد تطابق بین صحنه ها:

چون فیلم برداری به صورت پیوسته انجام نمی‌شود گاهی ممکن است اشیایی در صحنه جا به جا شوند یا مثلاً زاویه دست بازیگر تفییر کند در بسیاری از این موارد بیننده به این جزییات توجهی ندارد.

7. تشخیص سرعت نما:

باید تشخیص بدهید صحنه‌ای که روی آن دارید کار می‌کنید صحنۀ اکشن است یا یک صحنه با ریتم کند و یکنواخت. اگر صحنه اکشن باشه نیاز به برش‌های زیادی دارد چون اتفاقات و حرکات زیادی رو در بر دارد مثل تعقیب و گریز. در واقع باید تشخیص بدید فیلم باید کند و آهسته یا سریع و اکشن پیش بره.

مراحل تدوین:

1. اسمبلی یا تجمیع:

در مرحلۀ اول تمامی پلان‌ها را بدون برش و حذف هیچ‌کدام از برداشت‌های اضافه پشت سر هم به ترتیب بر اساس فیلمنامه ردیف و شماره گذاری می‌شود. بعد از مرتب شدن تمامی راش‌ها انتخاب برداشت‌های خوب آغاز می‌شود اما برداشت‌های اضافی حذف نمی‌شود فقط از مجموعۀ اصلی برداشته می‌شوند.

2. راف کات:

معمولاً ابتدا و انتهای پلان‌ها بیشتر از چیزی که در فیلم نهایی باید باشد فیلم‌برداری می‌شود تا تدوینگر بتواند هر جایی را که برای برش زدن مناسب بود راحت‌تر انتخاب کند. در این مرحله ابتدا و انتهای پلان‌ها کات می‌شود تا فیلم طبق فیلم‌نامه به دنبال هم باشند.

3. فاین کات:

در این مرحله تدوینگر با لحظۀ پیوند بین پلان‌ها سر و کار دارد؛ پلان‌هایی که در زمان‌ها و مکان‌های مختلف فیلم‌برداری شده‌اند. اینجاست که باید فریم مناسب را برای برش انتخاب کند و طوری پلان‌ها را به هم متصل کند که بیننده متوجه ناپیوستگی فیلم‌برداری نشود.

نکته مهم نامرئی در تدوین:

اغلب ما عادت داریم تا تمام شدن کار از پای سیستم تکان نخوریم اما کار تدوین به استراحت نیاز دارد. در بین کار باید به خودتان استراحت بدید و از کار فاصله بگیرید بیرون بروید و پیاده روی کنید اجازه دهید که ذهنتان آزاد شود سپس برگردید و دوباره به فیلم نگاه کنید. گاهی بعد از یک استراحت نکات ریزی به ذهنتان می‌رسد که کار نتیجۀ نهایی بهتری به شما می‌دهد. گاهی ممکن است که لازم باشد کار را چند روز کنار بگذارید و بعد دوباره آن را نگاه کنید.

در مقالۀ بعدی در مورد نرم افزارهای تدوین و سیستم مورد نیاز آن اطلاعات‌مان را با شما به اشتراک می‌گذاریم.